USHUAIA – “the end of the World” /Argentina/Ernest Shackleton

[Shackleton’s indomitable spirit… Αναρωτιέσαι λοιπόν τι είδους άνθρωποι είναι άραγε αυτοί που έρχονται κατα δω. Εν πρώτοις είναι οι ανήσυχοι και ανεπιτήδευτοι εραστές της περιπέτειας και των ταξιδιών. Γνωρίζω αρκετούς από αυτούς. Είναι ακόμα αυτοί που επιδιώκουν να ξεπεράσουν τα όρια τους, πιστεύοντας οτι εδώ στην Ushuaia, είναι κατα μία έννοια το “τέλος του κόσμου”. Ναι, γνωρίζω κάμποσους. Είναι όμως κι εκείνοι, που όταν βάλουν πόδι σ’ αυτή τη “κόχη” οι σφυγμοί τους εκτοξεύονται, γιατί γνωρίζουν καλά, οτι αν τους δινόταν η ευκαιρία θα επεδίωκαν πάσει θυσία να μπουν έστω και σαν λαθρεπιβάτες στο Εndurance του Shackleton. Αυτοί είναι και οι πιο “επικίνδυνοι”. Να τους προσέχεις!! Είναι οι ίδιοι, αυτοί που δίνουν όταν χρειαστεί μια με τη παλάμη τους και περιστρέφεται η Γη ξανά και ξανά. Δεν είχα την τύχη να γνωρίσω όμως κανέναν!]

……………………

Ernest Shackleton – Tο έπος του Endurance…

Ο τολμηρός ιρλανδός εξερευνητής Ernest Shackleton, έχοντας χάσει την ευκαιρία να κατακτήσει τον Νότιο Πόλο και αφού το είχε πετύχει λίγα χρόνια πριν ο νορβηγός Roald Amundsen, έθεσε έναν ακόμα πιο φιλόδοξο στόχο. Αποφάσισε να “δέσει” με το καράβι του την “Καρτερία” (Endurance), στην Ανταρκτική και να διασχίσει στη συνέχεια όλη την ήπειρο. Ονόμασε δε ο ίδιος την αποστολή “Imperial Trans-Antarctic Expedition”.

Θα συνοδευόταν επίσης από ένα πλοίο υποστήριξης που θα έπλεε στην άλλη πλευρά της ηπείρου, ώστε να αφήσει προμήθειες για το τελευταίο τμήμα του ταξιδιού των εξερευνητών.

Ο Shackleton διάλεξε αυτοπροσώπως ένα πλήρωμα 28 ατόμων (συμπεριλαμβανομένου ενός λαθρεπιβάτη που ήταν απορριφθείς υποψήφιος), και σαλπάρισε στις 8 Αυγούστου του 1914. Τελευταία του στάση για προμήθειες πριν αρχίσει το έπος του Edurance ήταν στην Ushuaia. Από εκεί κατευθύνθηκαν προς την Νήσο South Georgia και την παγωμένη Θάλασσα Weddell.

Το πλοίο σύντομα αντιμετώπισε αναπάντεχη πυκνότητα κομματιών πάγου. Έπειτα από δύο μόνο μήνες κοπιώδους ταξιδιού, το Endurance παγιδεύτηκε για τα καλά στον πάγο.

Αυτό ήταν και το τέλος του μεγαλειώδους σχεδίου εξερεύνησης. Ο νέος στόχος πλέον ήταν να κατασκηνώσουν και να περάσουν τον χειμώνα στους πάγους.

[… Φτάσαμε στην κορυφή της Θάλασσας Weddell, αλλά αδιαπέραστα φράγματα πάγου δεν επέτρεπαν να προχωρήσουμε – ERNEST SHACKLETON]

Τα σκυλιά των ελκήθρων μεταφέρθηκαν από το πλοίο σε igloo και το πλοίο μετατράπηκε σε χειμερινό κατάλυμα. Για να διατηρηθεί ψηλά το ηθικό, το πλήρωμα γυμναζόταν στον πάγο και έπαιζε παιχνίδια στο πλοίο.

[… Σαν στέκεσαι στον πάγο που τρέμει, φαντάζεσαι ότι ταράζεται από την αναπνοή και τις κινήσεις ενός πανίσχυρου γίγαντα από κάτω – ERNEST SHACKLETON]

Ο Frank Hurley, ο φωτογράφος της αποστολής, περνούσε τον χρόνο του δημιουργώντας λυρικές φωτογραφικές συνθέσεις με το παγιδευμένο πλοίο και τους σχηματισμούς των πάγων. Στον σκοτεινό του θάλαμο δίπλα στις μηχανές του πλοίου, εμφάνιζε με επιδεξιότητα και συντηρούσε τις γυάλινες πλάκες των αρνητικών σε σχεδόν παγωμένα χημικά, με το δέρμα στα δάχτυλα του να ανοίγει και να κόβεται.

[… Ο πάγος σε μερικά σημεία ανεβαίνει σε ύψος 10 ποδιών. Τα κομμάτια πάγου που επιπλέουν, κινούνται αντίθετα με ταχύτητα περίπου 180 μέτρων την ώρα. Ο θόρυβος θυμίζει τον βρυχηθμό μακρινού γιγάντιου κύματος – ERNEST SHACKLETON]

Το πλοίο μετατοπιζόταν ακολουθώντας την κίνηση των πάγων γύρω του, παρατημένο στο έλεος της απέραντης συντριπτικής μάζας τους.

Στις 27 Οκτωβρίου 1915, το πλοίο συνεθλίβη τελείως και ο Shackleton έδωσε την εντολή να εγκαταλείψουν το Endurance με καιρικές συνθήκες πιο δυσμενείς από ποτέ.

Έπειτα από μια σύντομη απόπειρα πορείας, το πλήρωμα κατασκήνωσε στον πάγο διασώζοντας προμήθειες και σωσίβιες λέμβους από το Endurance, μέχρι την οριστική του βύθιση στις 21 Νοεμβρίου. Έπειτα από άλλη μία αποτυχημένη πορεία, εγκαταστάθηκαν κάπου στους πάγους για πάνω από τρεις μήνες.

[… Ύστερα από ατέρμονους μήνες συνεχούς αγωνίας και πίεσης, ύστερα από στιγμές ελπίδας και απελπισίας, αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε το πλοίο, το οποίο έχει συνθλιβεί σε βαθμό που δεν υπάρχει ελπίδα να επιδιορθωθεί ποτέ – ERNEST SHACKLETON]

[… Είμαστε ζωντανοί και καλά στη υγεία μας. Έχουμε προμήθειες και εξοπλισμό για να φέρουμε εις πέρας την νέα αποστολή μας. Αυτή τώρα πια είναι είναι να φτάσουμε στην στεριά με όλα τα μέλη σώα. Είναι δύσκολο να γράψω όσα νιώθω – ERNEST SHACKLETON, 27 Οκτωβρίου 1915]

Οι προμήθειες έφθιναν. Τα λίγα σκυλιά που είχαν απομείνει φαγώθηκαν και οι 28 άνδρες παρέπαιαν.

Στις 8 Απριλίου 1916 το κομμάτι πάγου όπου ζούσαν άρχισε να σπάει. Οι 28 άνδρες στριμώχτηκαν στις τρεις σωσίβιες λέμβους κι άρχισαν να πλέουν στον επικίνδυνο λαβύρινθο πάγων και θαλάσσης στοχεύοντας να κατευθυνθούν προς ένα σημείο που ήλπιζαν ότι υπάρχει καταυλισμος φαλαινοθήρων.

Περίπου μία εβδομάδα αργότερα βγήκαν στην στεριά στο Elephant Island, ένα βράχο που κατοικούσαν μόνο πιγκουινοι και φώκιες. Πάτησαν στέρεο έδαφος έπειτα από 497 ημέρες, αλλά η περιπέτεια τους δεν είχε τελειώσει.

[… Γελούσαν σαν τρελοί, έπιαναν χούφτες τις πέτρες και άφηναν να κυλήσουν ανάμεσα από τα δάχτυλα τους τα βότσαλα, σαν χρυσοθήρες που κομπάζουν κοιτάζοντας τον χρυσό που έχουν συλλέξει – ERNEST SHACKLETON]

Από το Elephant Island, οι μονοι οικισμοί που θα μπορούσαν να προσεγγίσουν ήταν οι σταθμοί των φαλαινοθήρων στην Νήσο South Georgia 920 μίλια μακριά. Ο Shackleton διέταξε μία από τις σωσίβιες λέμβους, η James Caird μήκους 22,5 ποδών (6.8 μέτρα), να ενισχυθεί και να ετοιμαστεί για έναν ριψοκίνδυνο διάπλου ανοιχτής θαλάσσης.

[… Γνωρίζαμε ότι θα ήταν το δυσκολότερο πράγμα που θα επιχειρούσαμε ποτέ, γιατί είχε έρθει ο χειμώνας στην Ανταρκτική και σκοπεύαμε να διασχίσουμε μια από τις χειρότερες θάλασσες στον κόσμο – FRANK WORSLEY, ο ατρόμητος νεοζηλανδός καπετάνιος του Endurance]

Στις 24 Απριλίου 1916 ο Shackleton μαζί με πέντε άντρες μόνο, ξεκίνησε έχοντας προμήθειες για έναν μήνα. Ήξερε ότι αν δεν έβρισκαν βοήθεια στο διάστημα αυτό θα ήταν ούτως ή άλλως καταδικασμένοι. Οι υπόλοιποι άνδρες παρέμειναν στο Elephant Island, κατασκευάζοντας ένα πρόχειρο καταφύγιο από τις άλλες δύο σωσίβιες λέμβους. Επί 14 σκληρές ημέρες οι άνδρες στην λέμβο James Caird υπέμειναν θυελλώδεις ανέμους, κτηνώδη κύματα και ήταν συνεχώς βρεγμένοι από παγωμένο νερό. Η μικρή λέμβος ήταν συνεχώς καλυμμένη από πάγο και κινδύνευε να ανατραπεί. Τελικά έφτασαν σώοι στο νοτιότερο άκρο της Νήσου South Georgia. Οι άνδρες ήταν εξαντλημένοι και η λέμβος είχε σχεδόν βυθιστεί. Έμενε ένα τελευταίο εμπόδιο: οι ανθρώπινοι οικισμοί βρίσκονταν στο βόρειο τμήμα του νησιού. Σε μια ύστατη προσπάθεια ο Shackleton και δύο άλλοι διέσχισαν χωρίς στάση επί 36 ώρες το ορεινό και αχαρτογράφητο ηπειρωτικο κομμάτι της Νήσου.

Στις 20 Μαϊου έφτασαν επιτέλους στον πολιτισμό. Χρειάστηκαν άλλοι τρεις μήνες για να επιστρέψουν μέσω της παγωμένης θάλασσας στο Elephant Island, αλλά στις 30 Αυγούστου 1916 διασώθηκαν επιστρέφοντας ασφαλείς και οι τελευταίοι άνδρες του πληρώματος. Ο Ernest Shackleton τα είχε καταφέρει. Αναλαμβάνοντας όλα τα ρίσκα και παίρνοντας τις σωστές αποφάσεις, κατάφερε να επιστρέψουν όλοι οι άντρες του Endurance σώοι στον πολιτισμό έπειτα από 21 μήνες 2 εβδομάδες και 2 ημέρες συγκλονιστικού αγώνα για επιβίωση!

…………………..

The only reason my page exists, is to show you an escape window to another world!