Concordia trek

Η συγκλονιστική πορεία προς τη κατασκήνωση βάσης της κορυφής Κ2  στη καρδιά της οροσειράς του Karakoram, είναι ένα από τα δημοφιλέστερα trek στο Pakistan αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Στη διάρκειά του έχει κανείς τη δυνατότητα να δεί 7 από τα 25 ψηλότερα βουνά του πλανήτη μας, κάποια από τα οποία ξεπερνούν τα 8km σε ύψος. Η στιγμή που θα αντικρύσει κάποιος τη κορυφή του δεύτερου ψηλότερου βουνού μετά το Έβερεστ, του θρυλικού Κ2 που τρυπάει τον ουρανό φτάνοντας σε ύψος τα 8.611m, είναι σίγουρο πως θα μείνει ανεξίτηλα γραμμένη στη μνήμη του. Η κατάκτησή αυτής της κορυφής, θεωρείται ως η πιο επικίνδυνη αναρριχητική αποστολή στον κόσμο της ορειβασίας. Από τους 4 ορειβάτες που ξεκινούν για να δαμάσουν το Κ2, ο ένας δεν θα καταφέρει ποτέ να γυρίσει ζωντανός στη πατρίδα του. Αυτό το βουνό δεν υποτάσσεται, ούτε και επιτρέπει να το υποτιμήσει κανείς, ενώ απαιτεί τον απέραντο σεβασμό όλων όσοι τολμούν να εμπλακούν στη διαδικασία της κατάκτησής του. Το mypassport.gr ακολουθεί step by step το περίφημο Concordia trekking, σε μια επική πορεία προς το K2 Basecamp και μια περιπέτεια, που όποιος αποφασίσει να τη ζήσει,  πρεπει να είναι πραγματικά έτοιμος για τις συνθήκες που θα βρει μπροστά του…

Αν σκέφτεστε λοιπόν να πραγματοποιήσετε αυτό το trekking, το οποίο σημειώστε πως συμπεριλαμβάνεται σύμφωνα με ειδικούς στα 5 καλύτερα στον κόσμο, τότε θα πρέπει από πριν να γνωρίζετε πολύ καλά τι θα κληθείτε να αντιμετωπίσετε, αλλά και να προετοιμαστείτε φυσικά με τον καλύτερο τρόπο. Όσο θα προχωράτε στην ανάγνωση της ανάλυσης του ταξιδιού, θα αντιλαμβάνεστε αφ’ ενός περί τίνος πρόκειται, αλλά και θα ενημερώνεστε για όλες τις βασικές λεπτομέρειες που πρέπει να έχετε υπόψη σας, έτσι ώστε να αποφασίσετε άν μπορείτε να πραγματοποιήσετε αυτό το ταξίδι. Δεν είναι αναγκαίο να είστε ορειβάτης για να κάνετε αυτό το trekking. Θα πρέπει όμως να έχετε άριστη φυσική κατάσταση και να είστε έτοιμοι να ανταπεξέλθετε στς δύσκολες συνθήκες. Θα περπατήσετε για 150 χιλιόμετρα σε σκληρά και βραχώδη κακοτράχαλα μονοπάτια. Θα περάσετε ποτάμια επάνω από ετοιμόρροπες κρεμαστές γέφυρες. Θα σας κοπεί η ανάσα απ’ το υψόμετρο και θα ανηφορίσετε σε παγετώνες ή χιονισμένα εδάφη. Μπορεί να βρεθείτε μπροστά σε επικίνδυνα χάσματα του πάγου, ενώ εκτός απ’ τον καυτό ήλιο, θα αντιμετωπίσετε θερμοκρασίες που ίσως είναι ακόμα πιο χαμηλές από -15° C ή και -20° C. Θα βρεθείτε πιθανώς σε κάποιο παλιό τζιπ στον Karakoram highway, με έναν οδηγό που θα το περνάει σύριζα από το χείλος του αφύλακτου γκρεμού. Μπορεί να υπάρχουν καθυστερήσεις στις πτήσεις σας λόγω καιρού, ή να υποστείτε σε κάποιες περιπτώσεις χρονοβόρους ελέγχους. Τέλος θα πρέπει να έχετε κατά νου, πως εκτός απ’ τις δύσκολες συνθήκες υγιεινής, υπάρχει και το θέμα της ασφάλειας. Δεν είναι καθόλου λίγες οι περιπτώσεις εκείνες, που κάποιοι ταξιδιώτες έπεσαν θύματα απαγωγής με σκοπό τα λύτρα. Για όλα αυτά και για άλλα μικρότερα ίσως αλλά υπαρκτά θέματα, αυτό το ταξίδι είναι αντικειμενικά πολύ δύσκολο. Ωστόσο, αν κάποιοι από εσάς καταφέρετε να σταθείτε κάποτε στη σκιά και μόνο του θρυλικού βουνού, είναι σίγουρο πως εκτός από τολμηροί θα είστε πραγματικά πολύ τυχεροί. Κι αυτό γιατί… το όνειρο του Κ2, πολύ λίγοι το ζουν στ’ αλήθεια!

• Πoιά εποχή μπορείτε να κάνετε το Concordia trekking

Απ’ τις αρχές του Ιουνίου μέχρι και τις αρχές του Σεπτέμβρη, ο καιρός προσφέρεται και μπορείτε να πραγματοποιήσετε το όνειρό σας. Καταλαβαίνετε φυσικά πως ο χειμώνας είναι απαγορευτικός, ενώ δεν πρέπει ποτέ να είστε σίγουροι με τη σταθερότητα του καιρού (ακόμα και το καλοκαίρι), όταν βρίσκεστε ψηλά σε ένα τέτοιο βουνό σαν το Κ2. Αναφέρθηκαν μάλιστα ανωτέρω μεταξύ των άλλων, κάποιες καλοκαιρινές θερμοκρασίες, της τάξεως των -15° C αλλά και -20° C.

1. K2 Weather Forecast
2. K2 Snow Forecast
3. Askoli Weather Forecast
4. Skardu Weather Forecast
5. Hushe Weather Forecast
6. Islamabad Weather Forecast

• Πώς θα πάτε στο Ιslamabad του Pakistan

1. Με Pakistan International Arlines (PIA) από την Κωνσταντινούπολη και απ’ ευθείας στο Islamabad (διάρκεια πτήσης 5ώρες και 35´).
2. Με Τurkish Airlines από την Κωνσταντινούπολη και απ’ ευθείας στο Islamabad (διάρκεια πτήσης 5ώρες και 35´).
3. Με Emirates από Αθήνα και μέσω Dubai (διάρκεια πτήσης από Αθήνα στο Dubai 4.15´ώρες και από Dubai στο Islamabad 3ώρες)
4. Mε Etihad από Αθήνα και μέσω Αbu Dhabi μέχρι το Islamabad (διάρκεια ταξιδιού κάπου 10ώρες).

* Ιslamabad Airport

• Tour Operators

1. Lost Orizon Treks & Tours (Pakistan)
2. Concordia Expeditions (Pakistan)
3. Adventure Tours Pakistan (Pakistan)
4. ATP (Pakistan)
5. Jasmine Tours (Pakistan)
6. Active Tours (Pakistan)
7. Trekking Pakistan (Pakistan)
8. Spantiktours (Pakistan)
9. Alpine Trekkers & Tours (Pakistan)
10. Blue Sky Treks & Tours (Pakistan)
11. Baltistan Tours (Pakistan)
12. Saltoro Summits (Pakistan)
13. Travel & Culture tours (Pakistan)
14. Good Taste Treks (Nepal)
15. Samsara (Nepal)
16. Ηimalaya Journey (Nepal)
17. The Mountain Company (UK)
18. Adventure Peaks (UK)
19. KE Adventure (UK)
20. KJTI (UK)
21. Sonya Travels (Pakistan)
22. Hunza Adventure Tours (Pakistan)

* Pakistan Association of Tour Operators (PATO) • (επιλέξτε έναν tour operator που να είναι εγγεγραμμένο μέλος του PATO)

* Pakistan Tourism Gov

• Heli safari

1. Concordia Expeditions Pakistan 
2. Spantik Tours Pakistan • Adventure Tours Pakistan
3. Hunza Adventure Tours Pakistan • Askari Aviations Pakistan

• Πού θα μείνετε

Μπορείτε να φροντίσετε μόνοι σας για τη διαμονή σας, τουλάχιστον για όσο θα μείνετε στο Islamabad, αφού τις υπόλοιπες ημέρες θα φροντίσει για το θέμα αυτό ο ταξιδιωτικός πράκτορας που θα σας οργανώσει το trekking.

1. Hοtelscombined

• Τravel documents & trekking permits

1. Για την είσοδό σας στη χώρα του Pakistan χρειάζεστε βίζα, την οποία και θα προμηθευτείτε από την Πακιστανική πρεσβεία που βρίσκεται στην Αθήνα.
2. Τrekking permit: στο Πακιστάν υπάρχουν 3 ζώνες που αφορούν το trekking, οι οποίες και βρίσκονται κάτω από τα 6000m υψόμετρο. Πρόκειται για την open zone, την περιορισμένη ζώνη και τη κλειστή ζώνη. Οι trekkers της ανοιχτής ζώνης, μπορούν να απολαύσουν τη δραστηριότητά τους χωρίς κανένα περιορισμό, ειδική άδεια ή κάποιο κόστος. Για την περιορισμένη ζώνη, θα πρέπει να πληρώσει κανείς 20 δολλάρια, ώστε να προμηθευτεί την ειδική άδεια από το υπουργείο τουρισμού τόυ Πακιστάν. Προβλέπεται επίσης ότι θα πρέπει οι trekkers της περιορισμένης ζώνης, να συνοδεύονται από διαπιστευμένο με άδεια οδηγό βουνού, o οποίος θα πρέπει να είναι ασφαλισμένος από ατύχημα, όπως θα πρέπει να είναι ασφαλισμένοι και οι μεταφορείς (porters). Στη τρίτη ζώνη τέλος δεν επιτρέπεται κανενός είδους δραστηριότητα. Στη ζώνη αυτή ανήκουν περιοχές που βρίσκονται κοντα στα σύνορα με το Afganistan, αλλά και περιοχές στο Κashmir στα σύνορα με την Ινδία. Το Concordia trek βρίσκεται στη περιορισμένη ζώνη και επομένως θα χρειαστείτε την ειδική άδεια, την οποία και θα σας προμηθεύσει ο tour operator που θα σας οργανώσει το trek.

* Eλληνική πρεσβεία στο Islamabad

• Ηealth

1. Ενημερωθείτε από το Travel Doctor, το KE.EΛ.Π.ΝΟ αλλά και τον προσωπικό σας γιατρό, αν χρειάζεστε εμβόλια (για τις περιοχές με υψόμετρο κάτω από 2000m απαιτείται ανθελονοσιακή προφύλαξη).
2. Σχετικά με το υψόμετρο, θα πρέπει να γνωρίζετε πως όσο καλύτερη είναι η φυσική σας κατάσταση, τόσο λιγότερο θα δυσκολευτείτε. Επίσης καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε πριν το ταξίδι σας τον προσωπικό σας γιατρό. Eίναι δε απαραίτητο να αφιερώσετε κάποιο χρόνο, κάνοντας αερόβια προπονητική προετοιμασία, για αρκετούς μήνες προτού να ταξιδέψετε.

* Μedex – Travel at High Altitude

• Travel Tips

1. Pakistan local time
2. Telephone codes
3. Pakistan Hospital search
4. Pakistan Travel Advice

• More Info

About Karakoram • About Concordia trek • Alpine club of Pakistan • K2 Expeditions News • Useful phrases from Pakistan national Language URDU

• Alternative Info

Trekking to K2 Basecamp fron (North side) China

• K2 Climbing Statistics & more info

List of highest mountains • List of Pakistan mountains • K2 Summiteers • K2 Deaths • K2 Routes map • K2 Route statistics • K2 History • K2 info

•  Trekking equipment check list

καπέλλο με γείσο, κασκόλ, γαλιά για τον ήλιο, αντιηλιακή κρέμα, Τ-Shirts βαμβακερά και μάλλινα, ένα κοντό άνετο τζάκετ, πουκάμισα με κοντά και μακριά μανίκια, ένα polar fleece jacket, ένα μάλλινο πουλόβερ, βαμβακερά παντελόνια, κοντό παντελόνι (shorts), παντελόνι polar fleece, μακρύ μάλλινο τζάκετ, μάλλινες και βαμβακερές κάλτσες, ski jacket, αδιάβροχο και μια ομπρέλλα, άνετα αθλητικά παπούτσια, ορειβατικά μποτάκια (με gore-tex), γάντια, sleeping bag με πούπουλα χήνας, kit προσωπικής υγιεινής (σαπούνι, σαμπουάν, οδοντόκρεμα, οδοντόβουρτσα, ξυραφάκι, μικρό ψαλίδι, παραμάνες, καθρέφτης), κάποια υλικά ραπτικής για πρωτη ανάγκη, απολυμαντικό, χαρτί τουαλέτας, πετσέτα, ένα μικρό πολυεργαλείο τύπου Swiss army, φακός και μπαταρίες, προσωπικό first aid kit, παγούρι (θερμός) 1/2 λίτρων, κάποια snacks (μπάρες) και βιταμίνες.

* Στο trekking υπάρχουν porters που κουβαλούν όλα τα πράγματα των trekkers καθώς και όλα τα εφόδια. Day 1: Η περιπέτεια αρχίζει απ’ το Islamabad του Pakistan, απ’ όπου θα ξεκινήσετε με κάποιο όχημα 4X4. Παίρνοντας τον μυθικό Karakoram Highway που ενώνει το Pakistan με την China, θα φτάσετε στο μικρό χωριό Chilas μετά από 461km και περίπου 12 ώρες. Εδώ θα κάνετε και τη πρώτη σας διανυκτέρευση.

Day 2: Από το Chilas θα συνεχίσετε με το 4Χ4, μέσω του Karakoram Highway N35 road κατά μήκος του Iνδού ποταμού μέχρι το Αlam Chowk, όπου θα στρίψετε δεξιά βγαίνοντας από τον Highway και παίρνοντας τον Gilgit – Skardu road. Aυτός ο δρόμος θα σας φτάσει έως το Skardu όπου και θα διανυκτερεύσετε. Σύνολο 290km και περίπου 9ώρες από το Chilas μέχρι το Skardu.

Day 3: Προορισμός της ημέρας φεύγοντας από το Skardu, είναι μετά από 96km και περίπου 7ώρες το χωριό Askoli (ή Askole). Θα κινηθείτε βόρρεια με κατεύθυνση προς Breadang και καθ’ οδό προς το Askoli, θα περάσετε τη κοιλάδα του Shigar, για να ακολουθήσετε κατόπιν τον ποταμό Braldu. Πριν το Breadang όμως θα στρίψετε αριστερά, με κατεύθυνση τον τελικό σας προορισμό το Askoli σε υψόμετρο 3050m. Εδώ θα διανυκτερεύσετε, για να αρχίσετε το καθ’ εαυτού trekking την επόμενη ημέρα.

Day 4: Θα ξεκινήσετε απ’ το Ascoli την σχετικά εύκολη πορεία της ημέρας αρκετά πρωί. Προορισμός η τοποθεσία Jhola μετά από 18km σε υψόμετρο 3150m (coordinates: 35.69628 N – 75.97388 E), όπου και θα διανυκτερεύσετε. Θα φτάσετε εκεί μετά από 6 ώρες περίπου, αφού περάσετε προηγουμένως από το Khorophone (3100m) και την κατάληξη του παγετώνα Biafo, ενώ θα ακολουθήσετε για λίγο τον ποταμό Domordo προς τον βορρά, ο οποίος κατεβαίνει απ’ τον παγετώνα Panmah (Μap 2-A). Aπό το Askoli μέχρι το Korophone η διαδρομή είναι εύκολη, αλλά κατόπιν και μέχρι το Jhola γίνεται αρκετά επίπονη.

Day 5: Θα συνεχίσετε το trekking με μια πορεία 17km προς τη τοποθεσία Paiju σε υψόμετρο 3450m (coordinates: 35.677112 N – 76.125698 E). Αφού φτάσετε περίπου μετά από 6ώρες, θα διανυκτερεύσετε εκεί λίγο πριν αρχίσετε την ανάβαση σας στον παγετώνα Βaltoro. Η διαδρομή έχει λίγες δυσκολίες, αλλά γενικά είναι βατή και με καταπληκτική θέα των τριγύρω κορυφών (Map 2-B).

Day 6: Αυτή την ημέρα θα παραμείνετε στο Paiju για λίγη ξεκούραση, αλλά και τον απαραίτητο εγκλιματισμό στις συνθήκες του υψομέτρου.

Day 7: Θα ανεβείτε τον παγετώνα Baltoro προς τη τοποθεσία Urdukas (coordinates: 35.733333 Ν – 76.283333 E), σε υψόμετρο 4050m όπου και θα διανυκτερεύσετε. Πρόκειται για μια μέσης δυσκολίας πορεία 16km και περίπου 6.30´ωρών, ενώ πριν φτάσετε στο Urdukas θα περάσετε απ’ το σημείο Khuburse. Η θέα των γύρω κορυφών από το σημείο του camp θα σας κόψει την ανάσα (Map 2-C).

Day 8: Aπό τo Urdukas θα ανεβείτε στο σημείο Goro-II στα 4400m (coordinates: 35.753056 Ν – 76.415833 Ε) όπου και θα διανυκτερεύσετε. Θα φτάσετε έπειτα από 12km επίπονης ανάβασης και περίπου μετά από 5 ώρες (Map 2-D). Aπό εκεί θα αντικρύσετε και τις κορυφές Μasherbrum (7821m) και Muztagh Tower (7284m).

Day 9: Θα ανεβείτε ακόμα ψηλότερα στα 4650m. Θα διανυκτερεύσετε στο σημείο Concordia, απ’ το οποίο παίρνει την ονομασία και το trekking (coordinates: 35.733333 N – 76.516667 E). Θα χρειαστείτε περίπου 4-5ώρες για να καλύψετε αυτά τα επίπονα 9km. Tο σημείο Concordia (Μap 2-E) είναι πραγματικά μια απίθανη τοποθεσία. Από εδώ θα πρωτοαντικρύσετε το τρομερό K2 που φτάνει τα 8611m, ενώ μπορείτε να θαυμάσετε επίσης τις κορυφές Broad Peak (8047m), G-I (8068m), G-II (8035m), Sia Kangri (7422m), Muztagh Tower (7284m), G-IV (7925m), Golden Throne (7240m), Miter Peak (6025m).

Day 10: Είναι η ημέρα που θα φτάσετε στη κατασκήνωση βάσης του Κ2 στα 5150m υψόμετρο (Map 2-F) και μετά από 4ώρες. Αφού νιώσετε την ανάσα του άγριου βουνού, θα κατεβείτε ξανά στο camp της Concordia όπου θα διανυκτερεύσετε, για να πάρετε την επόμενη ημέρα το δρόμο της επιστροφής, ακολουθώντας την ίδια και πάλι διαδρομή.

 

1. Για να συμμετάσχετε στο trekking αυτό, θα πρέπει να έχετε την ειδική άδεια που προβλέπεται από τις Πακιστανικές αρχές.
2. Είναι δεδομένο πως θα πρέπει να έρθετε σε επαφή με κάποιον ντόπιο tour operator (ή της ευρύτερης περιοχής ή και εκτός Ασίας ακόμη), που ειδικεύεται στα trekking.
3. Είναι προτιμότερο να ενταχθείτε σε κάποια ομάδα (για λόγους ασφαλείας), που ίσως έχει ήδη έτοιμη για το Concordia trek και σε συγκεκριμένες ημερομηνίες, εκείνος ο ταξιδιωτικός πράκτορας που θα επιλέξετε (όσο πιο μεγάλη είναι η ομάδα, τόσο καλύτερα και ασφαλέστερα θα φτάσετε στο K2 Basecamp).
4. To Concordia Τrekking που διοργανώνεται από τους διάφορους tour operators, ίσως έχει κάποιες ελάχιστες διαφοροποιήσεις από γραφείο σε γραφείο, πάνω – κάτω όμως όλοι ακολουθούν το ίδιο χρονοδιάγραμμα και πρόγραμμα.
5. Για να σχεδιάσετε το ταξίδι σας θα πρέπει επίσης να ξέρετε και το εξής: Εάν ο καιρός είναι καλός, μπορείτε από το Islamabad να πάτε μέχρι το Skardu και να επιστρέψετε, με αεροπλάνο των Πακιστανικών αερογραμμών (PIA). Αν ο καιρός είναι κακός, η μόνη διέξοδος που έχετε για να προσεγγίσετε τη περιοχή από όπου θα αρχίσετε το trekking, είναι οδικά με κάποιο τζιπ ή van και μέσω του Karakoram Highway. Βέβαια μπορείτε αν επιθυμείτε και φυσικά αυτό κατά περίπτωση, να κάνετε ένα συνδυασμό των δύο μέσων.
6. Ειδικά για την επιστροφή σας και αφού φτάσετε στο Κ2 Basecamp, πρέπει να γνωρίζετε ότι είτε θα επιστρέψετε απ’ την ίδια διαδρομή στο Askoli, είτε θα συνεχίσετε το trekking νότια και με κατεύθυνση προς το χωριό Hushe (coordinates: 35.45009 N – 76.35765 E), που βρίσκεται σε υψόμετρο 3150m. Προηγουμένως όμως θα πρέπει να διαβείτε το πέρασμα Gondogoro La, που βρίσκεται σε ύψος 5940m, ενώ θα βρεθείτε και σε σημεία που έχουν μερικές τεχνικές δυσκολίες. Θα χρειαστείτε 5 ημέρες μέχρι το Hushe, ενώ από εκεί θα γυρίσετε στο Skardu οδικώς μέσα σε 5-6 ώρες. Το πλάνο της επιστροφής, αν δηλαδή επιστρέψετε στο Askoli από την ίδια διαδρομή ή μέσω Hushe, εξαρτάται βέβαια από το πρόγραμμα του tour operator, αλλά μπορεί όμως να προσαρμοστεί και στις δικές σας απαιτήσεις εφ’ όσον το ζητήσετε.
7. Υπολογίστε μια διάρκεια ταξιδιού περίπου 15 ημέρες, χρησιμοποιώντας αεροπλάνο για τη διαδρομή Islamabad – Skardu – Islamabad. Αν τέλος προσθέσετε το χρόνο που θα χρειαστείτε για να έρθετε στο Pakistan ή να επιστρέψετε στην Ευρώπη, καθώς και πιθανές ημέρες διαμονής στο Islamabad, τότε αντιλαμβάνεστε πως απαιτούνται συνολικά κάτι λιγότερο από 20 ημέρες. Στα προγράμματα βεβαίως των διαφόρων tour operators, θα βρείτε κάποιες μικρές διαφοροποιήσεις σε ότι έχει να κάνει με το χρονοδιάγραμμά τους. Γενικά όμως η διάρκειά του Concordia trekking, είναι κάπου ανάμεσα στις 20 με 24 συνολικά ημέρες. Εσείς προσπαθήστε να επιλέξετε αυτό που σας βολεύει από κάθε πλευρά, έχοντας φυσικά κατά νου πως ούτε το φτηνότερο είναι απορριπτέο, αλλά ούτε και το ακριβότερο είναι το καλύτερο. Σταθείτε περισσότερο στα θέματα οργάνωσης του trekking απ’ το κάθε γραφείο, όπως και τι ακριβώς προσφέρει. Διαβάστε καλά τις λεπτομέρειες και μη διστάσετε φυσικά να ζητήσετε διευκρινίσεις από τον πράκτορα, για οποιοδήποτε θέμα προβληματιστείτε.

 

K2 Summit

 

Gondogoro La

 

K2 Heli Adventure

H Γέφυρα του Biafo

Πριν ακόμα φέξει, ο Akif μας ξύπνησε. Στις 7 αφήναμε πίσω μας πια το μουντό Askoli. Μας χώριζαν 18 km μέχρι το Jhola, και λίγα μόνο 24ωρα μέχρι τη βάση του Κ2. Στο βάθος μπροστά μας δέσποζε ο γαλάζιος όγκος του Κarakoram. Δεν έκανε τόσο κρύο, μα σε λίγο ο καιρός ίσως άλλαζε δραματικά. Κουβαλούσαμε από ένα ελαφρύ σακίδιο ο καθένας, κι η διαδρομή στην αρχή ήταν αρκετά εύκολη. Φτάνοντας ωστόσο στη κρεμαστή γέφυρα του Biafo, τα πράγματα ζόρισαν. Το έδαφος είχε υποχωρήσει απ’ τη πλευρά μας, παρασέρνοντας όλα τα στηρίγματα της γέφυρας. Το ποτάμι ήταν επικίνδυνα φουσκωμένο και φαινόταν πραγματικά αδύνατο να περάσουμε απέναντι. Ο Akif εκτίμησε τη κατάσταση και μας ενημέρωσε πως υπήρχε κοντά ένα βατό πέρασμα. Αφού μας εξήγησε πως θα βουτάγαμε αναγκαστικά στο νερό, δίχως χρονοτριβή ξεκινήσαμε αμέσως. Ακολουθώντας ένα μονοπάτι φτάσαμε στο πέρασμα, όπου οι Sherpas άρχισαν να αμπαλάρουν τα εφόδια με νάιλον. Ο Akif με κοφτές επιδέξιες κινήσεις δέθηκε μ’ ένα σχοινί. Μας έδωσε τις τελευταίες οδηγίες κι έπεσε αποφασιστικά στο ποτάμι. Στη μέση της απόστασης, τα παγωμένα ορμητικά νερά έφταναν πλέον στο λαιμό του. Για λίγα δευτερόλεπτα τον χάσαμε απ’ τα μάτια μας. Την άλλη στιγμή όμως ξαναβγήκε στην επιφάνεια, κερδίζοντας τον αγώνα της επιβίωσης. Όταν τέλος ξεβράστηκε απέναντι και μας χαιρέτησε, οι Sherpas μας προέτρεψαν να ξεκινήσουμε. Πολύ γρήγορα βρεθήκαμε να παλεύουμε με το δυνατό ρεύμα, χάνοντας συνεχώς τον πυθμένα κάτω απ’ τα πόδια μας. Δώσαμε για κάμποση ώρα τρομερή μάχη για να κρατηθούμε όρθιοι. Κάποτε επιτέλους σωριαστήκαμε στην αντίπερα όχθη κατάκοποι και μελανιασμένοι. Όταν αργότερα φτάσαμε στο Jhole το μεσημέρι, οι Sherpas άναψαν μια μεγάλη φωτιά για να στεγνώσουμε τα ρούχα μας. Καθίσαμε γύρω της και ξαναζήσαμε ασφαλείς την ημέρα, πίνοντας ένα δυνατό καυτό τσάι. Καθώς νύχτωνε και το κρύο έσφιγγε, κρυφτήκαμε στις σκηνές μας. Το Κ2 περίμενε τον ερχομό μας…

Χαμένοι στο όνειρο

Αυτός ο βοριάς ήθελε σίγουρα να μας ξεκάνει! Δεν άφηνε ν’ ακούσεις τίποτα εκτός απ’ την ανατριχιαστική του οργή. Χρειαστήκαμε πάνω από μια ώρα για να καλύψουμε το τελευταίο χιλιόμετρο ως το Concordia point, και το χιόνι τώρα πια μας έφτανε στο γόνατο. Ξεχωρίζαμε πολύ δύσκολα τις θαμπές σιλουέτες όσων πήγαιναν μπροστά, και φροντίζαμε να πατάμε στα χνάρια τους καθώς το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η ομίχλη. Φτάνοντας εντελώς παγωμένοι στο πλάτωμα του Concordia, αρχίσαμε να στήνουμε σκηνές. Όταν επιτέλους χωθήκαμε σε μια από δαύτες, το θερμόμετρο έξω έδειχνε -14º C. Μέσα ωστόσο κερδίζαμε 12 βαθμούς και αυτό μας ανέβασε το ηθικό. Αρχίζοντας να τραγουδάμε, βγάλαμε τα παγωμένα τζάκετ και τις μπότες. Κουκουλωθήκαμε με τους υπνόσακους και ζεστάναμε νερό στο γκάζι. Όσο αυτό έβραζε στο μπρίκι, ανακάτευα τη σούπα με τα δάχτυλα δίχως να καίγομαι καθόλου(!) Τα μεσάνυχτα, ο αναθεματισμένος αέρας σίγησε μα γεννήθηκαν σκέψεις. Τι μας έσπρωξε άραγε σ’ αυτή την άκρη του κόσμου!? Ήταν ένα αρχέγονο ένστικτο? Ήταν η λαχτάρα για περιπέτεια? Και γιατί να γεννιέται πάντα ένα αγωνιώδες γιατί!? Βρισκόμασταν απλώς… στο Karakoram! Τα χαράματα σηκωθήκαμε κοκαλωμένοι απ’ το ψύχος. Ο ουρανός ήταν καθαρός και δεν φυσούσε καθόλου. Φορτωθήκαμε τα απαραίτητα κι ανηφορίσαμε. Η διαδρομή δεν μας κούρασε παρ’ όλο το χιόνι. Όταν έπειτα από ώρες φτάσαμε στη βάση του Κ2, αγκαλιαστήκαμε χοροπηδώντας από χαρά σαν παιδιά. Ίσως για ορισμένους να μην ήταν δα κάποιο κατόρθωμα, όμως για εμάς ήταν η δική μας κατάκτηση. Σκεπασμένοι με τη γαλανόλευκη, κρατήσαμε τις στιγμές στο σεντούκι της μνήμης, για συντρόφους στις δύσκολες μέρες του ανίκητου Χρόνου. Γρήγορα κατόπιν κατηφορίσαμε για το Concordia…

ΥΓ. Στα χρόνια που πέρασαν ο Σκ. σκοτώθηκε κάπου στο Νεπάλ! Όταν ανοίγω το σεντούκι της μνήμης και τον βλέπω μπροστά μου… ξέρω καλά πως έζησε το όνειρο του! Κι αυτό είναι τελικά που έχει σημασία!

Ένας Tarzan στο δρόμο για το Κ2

Στριμωγμένοι ξανά στο 4Χ4 και γύρω στις οκτώ το πρωί, αφήσαμε πίσω μας το Skardu με προορισμό το Askoli. Υπολογίζαμε πως θα φτάναμε εκεί μεσημέρι και πάντως σίγουρα πριν απ’ το σούρουπο. Στην αρχή κινηθήκαμε ανατολικά μέσα στη πυκνή πρωινή ομίχλη, που γρήγορα όμως της ξεφύγαμε όταν ακολουθήσαμε ανάποδα το ρεύμα του ποταμού Shigar. Όλα πήγαιναν καλά, αν εξαιρέσουμε πως συχνά πυκνά έπεφταν στα κεφάλια μας κάποια απ’ τα ατάκτως ερριμμένα δεκάδες μπαγκάζια μας. Ο χωματόδρομος δεν ήταν ότι καλύτερο, ενώ σε κάποιους νερόλακκους ο Tarzan – έτσι είχαμε βαφτίσει το τζιπ – αγκομαχούσε για να μη τον ρουφήξουν τα λασπόνερα. Εκεί που μας ζώσανε όμως πραγματικά τα φίδια, ήτανε όταν ο πακιστανός επέμενε να οδηγά εν μέσω καταιγίδας σύριζα στο χείλος του δρόμου που δυστυχώς είχε στενέψει δραματικά. Ο κίνδυνος να γκρεμιστούμε στο ποτάμι ήτανε πια περισσότερο από υπαρκτός. Για μια στιγμή μάλιστα νομίσαμε πως ο πίσω αριστερός τροχός μας βρέθηκε στο κενό. Και σαν να μην έφτανε ο φόβος να βρεθούμε τ’ ανάσκελα στα παγωμένα νερά, αρχίσαμε ξαφνικά να νιώθουμε κόμπο τα στομάχια μας απ’ το συνεχόμενο ντάκα-ντούκα στον αναθεματισμένο καρόδρομο. Την ώρα λοιπόν που ξύναμε λίγη πιπερόριζα για να τη μασήσουμε σαν αντίδοτο στη ναυτία, σταματήσαμε απότομα μπροστά σ’ έναν μακρύ νερόλακκο. Δίχως αργοπορία βέβαια ορμήσαμε κατά πάνω του, για να καταλήξουμε όμως μετά από αρκετά ανάποδα τιμόνια κολλημένοι βαθιά στη λασπουριά ως τους προφυλακτήρες. Την άλλη στιγμή βρισκόμασταν όλοι στη νερό, ζωσμένοι βαρβάτα σκοινιά και προσπαθώντας να ρυμουλκήσουμε τον παραδομένο Tarzan. Τελικά έπειτα από υπερπροσπάθεια ωρών και αφού φάγαμε τη κακοκαιριά με την οκά, καταφέραμε επιτέλους να βρεθούμε σε στέρεο έδαφος. Εξαντλημένοι, μούσκεμα και βρωμεροί καθίσαμε κατάχαμα. Κι ήταν η μαγική εκείνη στιγμή, που καταλάβαμε πως η περιπέτεια της κατάκτησης της βάσης του Κ2 είχε για μας μόλις αρχίσει…

The Gladiator

…το απόγευμα καταλήξαμε στο Askoli. Θα κοιμόμασταν εκεί και την επόμενη μέρα θα ξεκινούσαμε τη πορεία προς τη βάση του Κ2. Ωστόσο ήρθε μια κεραυνοβόλα γαστρεντερίτιδα σαν ξαφνική νεροποντή, κι αλλάξαμε άρδην τα σχέδια. Αποφασίσαμε να περιμένουμε ένα 24ωρο, μήπως και ηρεμήσουμε λίγο με διάφορα γιατροσόφια. Η νύχτα βέβαια όπως εξελίχτηκε ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία. Η εξωτερική τουαλέτα του σπιτιού όπου καταλύσαμε, ήταν μια open air παράγκα 2m2 μ’ έναν μπερντέ για πόρτα. Anyway… ξημερώσαμε αισίως τη δύσκολη αυτή νύχτα, και παραδόξως το πρωί αισθανόμασταν καλύτερα. Νωρίς το μεσημέρι ο Tahir ο μάγειρας, μας είπε πως στο διπλανό χωριό Korphe θα διεξαγόταν σκυλομαχία. Γινόταν είπε με την ανοχή των αρχών και δεν θα αντιμετωπίζαμε κανένα πρόβλημα αν θέλαμε να τη παρακολουθήσουμε. Σκεφτήκαμε πως θα ήμασταν συνένοχοι σε μια αποτρόπαια διαδικασία αν δεχόμασταν τη πρόκληση, ωστόσο όμως θέλαμε να μετρήσουμε τον σφυγμό ενός λαού με διαφορετικά ήθη. Δεν αργήσαμε να βρεθούμε λοιπόν έξω απ’ το Korphe, εκεί όπου ήταν μαζεμένα περίπου πεντακόσια άτομα. Ανακατευτήκαμε κι εμείς μαζί τους, ενώ γρήγορα ακούσαμε τα σκυλιά που έρχονταν. Ο κύκλος του κόσμου που οριοθετούσε την αρένα άνοιξε, κι εμφανίστηκε απέναντι πολύ εκνευρισμένος ένας μεγαλόσωμος μαύρος μαντρόσκυλος. Το αφεντικό του μόλις και μετά βίας κατόρθωνε να τον συγκρατεί. Σε λίγο πέρασε κοντά μας ένας νευρώδης καστανόχρωμος σκύλος, έχοντας αποδεχθεί τη μοίρα του. Μας κοίταξε περήφανα για ένα κλάσμα του χρόνου και μπήκε στην αρένα. Η μάχη άρχισε. Οι δυο μονομάχοι χάθηκαν σε σύννεφο σκόνης και το πλήθος ούρλιαζε χειρονομώντας. Η φρενίτιδα συνεχίστηκε για κάμποσο… ώσπου αίφνης έπεσε σιγή. Όταν διαλύθηκε ο κουρνιαχτός, το μαύρο σκυλί ψυχορραγούσε στο χώμα κι ο κόσμος επευφημούσε τον νικητή. Ύστερα, περνώντας ξανά δίπλα μας ο θριαμβευτής, μας πάγωσε με το βλέμμα του που ήταν σαν να έλεγε… Μη λυπάσαι αφεντικό… νομίζεις πως ο δικός σας κόσμος είναι καλύτερος?!

Εμείς… οι πάντοτε ταξιδιώτες!

Ήταν όλοι εκεί… τους αποχαιρετήσαμε έναν-έναν και μπήκαμε στο αερόπλανο. Δώδεκα ημέρες μετά… παγωμένοι και φανερά αδυνατισμένοι απ’ τη προσπάθεια, δεν μπορούμε ακόμα να πιστέψουμε πως καταφέραμε τελικά να φτάσουμε στη βάση του Κ2. Από ένα σημείο κι έπειτα βρήκαμε πολύ χιόνι. Καθώς ήταν αρκετά φρέσκο, πολλές φορές βυθιζόμασταν ακόμη και πάνω απ’ τα γόνατα. Ο αέρας μας χαστούκιζε συνέχεια κι η θερμοκρασία ήταν σταθερά χαμηλότερη από -15 Cº. Τα βράδια μέσα στη σκηνή, φοράγαμε ότι πιο στεγνό είχαμε και αφού κουκουλωνόμασταν με τους υπνόσακους, ξαναλέγαμε τις ίδιες ιστορίες πίνοντας καυτό τσάι. Αναλύαμε τα καθέκαστα της ημέρας και ανταλλάσσαμε προσδοκίες για την επόμενη, ενώ καταλήγαμε κάθε φορά να γελάμε από καρδιάς, αφηγούμενοι αστείες ιστορίες απ’ τα κοινά μας ταξίδια. Και να τώρα που αποχαιρετάμε το αδάμαστο βουνό. Το τελευταίο βράδυ που θα κοιμηθούμε στη σκιά του είναι μια ξάστερη νύχτα με πανσέληνο! Είναι απ’ αυτές τις νύχτες που δυσκολεύεσαι ν’ αποφασίσεις που ακριβώς θέλεις να βρίσκεσαι. Θες να μοιράσεις τη ψυχή σου εδώ… εκεί… και πίσω στη πατρίδα! Είναι κάποια κατάρα άραγε(?!)… όπου κι αν βρίσκεσαι να είσαι εν τούτοις πάντοτε αλλού… να σχεδιάζεις στο μυαλό σου το επόμενο μετέωρο βήμα σου… να είσαι ο πάντοτε ταξιδιώτης! Στην επιστροφή μας θα είναι και πάλι όλοι εκεί… θα μας χαιρετήσουν ένας – ένας με αγκαλιές και πειράγματα… Λοιπόν(?)… πώς ήταν το φοβερό βουνό? Ήταν τόσο δύσκολα εκεί όσο λένε? Είχε πολύ κρύο? Μπαμπά τι μας έφερες? Α ναι! Θα είναι όλοι τους εκεί αγαπητέ μου… κι όσο θα στέκονται αντίκρυ μ’ ένα πλατύ χαμόγελο, εμείς θα κλείνουμε το μάτι στο επόμενο ταξίδι! Αυτή τη νύχτα όμως φίλε… καθώς το φεγγάρι θα κατρακυλά σε λίγο στο βουνό, εμείς οι πάντοτε ταξιδιώτες ας μείνουμε για λίγο εδώ… κι ας κάνουμε πατρίδα μας ετούτη τη στιγμή! Εμείς… οι πάντοτε ταξιδιώτες!

“Αldo & Brizio”

Βρισκόμασταν πριν το Goro II σε υψόμετρο 3900μ. Η ανάβαση ήταν ζόρικη γιατί τα βράχια ήταν παγωμένα κι έπρεπε να τα δρασκελάμε με αρκετό κίνδυνο. Πίσω μας ακολουθούσαν οι δυο Ιταλοί. Ο σκληροτράχηλος Aldo, κι ο ντελικάτος μα με πολύ humor Fabrizio. Έχοντας μάλιστα γίνει πια φίλοι μαζί τους, όταν ο δεύτερος παραπονιόταν για κάτι του φωνάζαμε: έλα Brizio… coraggio! Εκείνος τότε απαντούσε γελώντας… cretini Greci! Λίγο πριν φτάσουμε λοιπόν και καθώς αντικρίζαμε τη κορυφή του Masherbrum να τρυπά τον ουρανό… ο Brizio γλίστρησε και κατρακύλησε αρκετά πιο κάτω. Φτάνοντας κοντά, διαπιστώσαμε πως το βουνό τον φιλοδώρησε μ’ ένα διάστρεμμα. Πονούσε έντονα μα όταν του ψιθυρίσαμε… coraggio Brizio, μας αντιγύρισε πάλι με τον ίδιο τρόπο… cretini Greci! Δυστυχώς όμως δεν ήταν πλέον σε θέση να συνεχίσει την ανάβαση προς το Κ2 Basecamp. Έπρεπε να τον κατεβάσουν οι Sherpa στο Ascoli, ή στη καλύτερη να μείνει στο Goro II, μέχρι να επιστρέψουμε απ’ τη βάση δυο ημέρες αργότερα. Τελικά η νύχτα έκανε του κεφαλιού της, κι η μέρα μας βρήκε μ’ έναν ανάποδο καιρό ν’ ανεβαίνουμε όλοι μαζί για το point Concordia στα 4650μ. Οι Sherpa ανέβασαν με φορείο τον Brizio που αν και δεν έχασε το humor του συνεχώς αγκομαχούσε. Μετά από ένα δύσκολο βράδυ ο καιρός καθάρισε και ξεκινώντας για το Basecamp το πρωί, ξεπρόβαλλαν οι κορυφές του Karakoram. Όταν επιτέλους φτάσαμε κατάκοποι στη βάση πριν το μεσημέρι, στήσαμε γιορτή. Δεν ξέρω τι έμεινε τελικά απ’ όλη αυτή τη περιπέτεια, όμως δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συγκλονιστική μορφή του Aldo, που το τελευταίο μισάωρο κουβάλησε τον Brizio στη πλάτη του! Πολύ αργότερα, κατάλαβα τα λόγια που μου είπε στο Μιλάνο… “Μια κατάκτηση φίλε Greco… έχει πάντα τη δική της σημασία για όσους δεν συμμετέχουν σ’ αυτή. Για τους υπόλοιπους η πραγματική αξία… κρύβεται μονάχα στη διαδρομή!”

“Bastien”

Συναντηθήκαμε πριν μερικά χρόνια στη κατασκήνωση βάσης του Κ2. Εμείς απ’ τη μεριά μας είχαμε καταφέρει ζώντας ένα μεγάλο όνειρο να φτάσουμε ως εκεί με πολύ αντίξοες συνθήκες, εκείνος – τον έλεγαν Bastien – μέλος μιας Γαλλικής αποστολής, είχε κατέβει απ’ τη τρομερή κορυφή νικητής. Ήταν ένας ευχάριστος τύπος, ορειβάτης και περιπλανώμενος ολκής. Τον ίδιο χρόνο θα ξεκινούσε απ’ το Cairo με τα πόδια, με σκοπό να φτάσει στο ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας. Την παγωμένη λοιπόν εκείνη νύχτα, ακούσαμε γύρω απ’ τη φωτιά γεμάτοι δέος απίστευτες ταξιδιωτικές ιστορίες και λίγο πριν κοιμηθούμε ρώτησα… «Τι σημαίνει Bastien για σένα Ταξιδιώτης!?» Χαμογελώντας μου απάντησε… «Αυτό φίλε μου καλέ δεν έχει να κάνει με το πόσα ταξίδια έκανε ο καθένας μας, το πόσο μακριά πήγε, ή πόσες φορές έκανε τον γύρο της Γης. Όλα παίζουν τον ρόλο τους μα η ουσία είναι αυτή που θα σου πω! Όταν κάποιος ταξιδεύει στη πρώτη θέση, έχει την αίσθηση μιας άνεσης και τη ψευδαίσθηση της σιγουριάς. Όταν ταξιδεύει σαν λαθρεπιβάτης στην οροφή ίσως ενός τραίνου, έχει τότε την αίσθηση του φόβου, ανάμικτου με τη ψευδαίσθηση της ελευθερίας. Και στις δύο περιπτώσεις, υπάρχουν δύο κοινά στοιχεία. Το πρώτο είναι η ύπαρξη μιας ψευδαίσθησης, όχι βεβαίως ίδιας αλλά πάντως ψευδαίσθησης, και το δεύτερο είναι ότι οι άνθρωποι σπανίως περνούν στην άλλη όχθη από αυτή που η ζωή τους έταξε, είτε γιατί δεν μπορούν είτε γιατί δεν θέλουν. Ο αληθινός ταξιδιώτης φίλε μου χαρακτηρίζεται κυρίως από δύο πράγματα. Από τη μια αναγνωρίζει τις ψευδαισθήσεις του και τις ζει συνειδητά, από την άλλη επιδεικνύει μια ιδιαίτερη ευκολία στο να αλλάζει όχθη, επιλέγοντας τον χρόνο και τον τόπο που θα το κάνει. Στην αντίθετη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με έναν απλό τουρίστα, ή μ’ έναν πρόσφυγα… τουλάχιστον της ίδιας του της ζωής!»

ΥΓ. O Bastien αρρώστησε από ελονοσία στο Κογκό…