«Kiruna – diary: Στα ξαφνικά δόθηκε το σύνθημα από τους “sleddog handlers”. Η φασαρία που έκαναν τα ανυπόμονα huskies σταμάτησε απότομα και όρμησαν μπροστά με δύναμη. Τα έλκηθρα γλίστρησαν με ορμή στο παγωμένο χιόνι και χαθήκαμε στο δάσος. Γρήγορα το τοπίο άλλαξε και βγήκαμε σε ανοιχτό πεδίο. Ένα γαλάζιο θαμπό ημίφως σε σκηνοθεσία της μητέρας Φύσης ήταν σε απόλυτη συμφωνία με τον ήχο του έλκηθρου. Κι εμείς, οι ευνοημένοι από την τύχη θεατές του έργου, αφεθήκαμε απλώς στην αγκαλιά της. Οι ανοιχτωσιές με τo πυκνό του δάσους εναλλάχτηκαν, ώσπου καταλήξαμε σε ένα ξέφωτο με μια μεγάλη Λαπωνική σκηνή. “Ξεπεζέψαμε” και μπήκαμε μέσα να ζεσταθούμε. Ήμασταν έτοιμοι για τις αρκτικές θερμοκρασίες, ωστόσο όμως είχαμε παγώσει στ’ αλήθεια. Στο κέντρο της σκηνής έκαιγε ήδη μια φωτιά και μαζευτήκαμε όλοι γύρω της. Ένας handler που εκτελούσε και χρέη ψήστη, μας πρόσφερε σε λίγο από μια ζεστή πίτα με λεπτοκομμένο κρέας τάρανδου και άγρια βατόμουρα. Η νοστιμιά του ήταν σκάνδαλο! Αφού ήπιαμε από μια γεμάτη κούπα καυτό τσάι, πήραμε ύστερα το δρόμο του γυρισμού. Η επιστροφή ήταν γρηγορότερη, ή έτσι τουλάχιστον μας φάνηκε. Μεσημέρι σχεδόν ακόμα και πριν πέσει το σκοτάδι, επιστρέψαμε στη βάση των huskies. Η θερμοκρασία ήταν κοντά στους -25°C. 

Μετά από τα έλκηθρα και τα huskies, είχαμε snowmobiles, βόρειο Σέλας αν ήμασταν τυχεροί, και βέβαια… το Ice Hotel. Αυτό που δεν περιλαμβανόταν μέσα σε όλα αυτά ήταν οι -38°C που ήρθαν απρόσκλητοι την επόμενη ημέρα».

PLANNING A TRIP
Travel Planning Challenges and How to Overcome Them
Do you need help?
Ask me.